We wtorek 7 maja zaprosiłam uczniów do tajemniczo brzmiącego teatru Kamishibai. Odczytując zapisany na tablicy temat "Czy teatr można zmieścić w pudełku?" uczniowie od razu zadali pytanie: w jakim pudełku?
Rozpoczęliśmy burzą mózgu: jakie znamy rodzaje teatru, po czym zagraliśmy w tworzenie wspólnej opowieści z wylosowanych obrazków. Gra bardzo się im spodobała, dlatego ponowiliśmy ją dwukrotnie.
Po projekcji filmu z udziałem pani Anais Fluer porozmawialiśmy, jakie poznali nowe słowa, skąd pochodzi teatr Kamishibai, dlaczego przedstawia się go w pudełku bunai.
Ogromne zaskoczenie wywołał wśród uczniów fakt, że po pojawieniu się telewizora wszyscy mieszkańcy miejscowości gromadzili się w jednym miejscu, aby go obejrzeć. Jednakże forma wykonania własnego teatru w pudełku okazała się bardzo atrakcyjna i pociągająca. Uczniowie z wielkim zapałem przystąpili do omawiania zadania, wymyślania historii a następnie wykonania ilustracji.
W domu mieli dopracować szczegóły własnej historii. Następnego dnia każdy z zespołów przedstawił swoją opowieść. Pomimo identycznych kart początkowych każda z opowieści miała innych bohaterów i inną fabułę.
Uczniowie znakomicie bawili się w teatr, byli odważni i dumni ze swojego przedstawienia. Dla mnie jako nauczyciela teatr bunai to alternatywna forma zachęcania uczniów do dłuższych wypowiedzi, a przede wszystkim okazja do poznania uczniów z innej , nieznanej strony, do odkrywania ukrytych talentów. Każdy z uczestników tego zadania projektowego mógł się poczuć ważny i doceniony.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz