"Dziwne. Dziwne, że ludzie mogą się stać smutni, a nawet źli, gdy życie staje się zbyt łatwe. Ale tak to już jest. I wtedy najlepiej zacząć od nowa, od drugiego końca."
"Jutro będzie nowy, długi dzień. Twój własny, od początku do końca. To przecież bardzo przyjemna myśl."
Są takie książki, które się nigdy nie znudzą. Które zawsze – niezależnie od pory roku, nastroju i faz księżyca – będą dla nas tak samo ważne i cenne. Muminki są właśnie taką książką. Cieszę się, że wielu z Was przeczytało Muminki, o czym świadczą Wasze wpisy i pytania, które ułożyliście do gry o Muminkach.
Pięknie o ciemnej i strasznej postaci z Muminków napisali Kacper, Oliwka i Krzyś. Oliwia bardzo dobrze zrozumiała, czym jest kartka z pamiętnika i mistrzowsko ją napisała. Gratuluję :)
Drogi pamiętniku dzisiaj spotkała mnie dziwna przygoda. Poznałam parę małych stworzonek, które nocowały na mojej łódce. Nazywały się Muminki i były małe, białe, pulchne z ogonkami. Muminki były bardzo smutne, bo szukały swojej przyjaciółki Buki. Musiałam im pomóc, a że widziałam szron na trawie znalazłam szybko jej trop. Muminki były bardzo szczęśliwe i mnie też było miło, że mogłam im pomóc.
Piękne ilustracje oraz makiety wykonane przez Kacpra, Łukasza, Oliwkę, Zosię i Filipa zdobią Zgaduj- zgadulę z Muminkami, do której rozwiązania Was zapraszam :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz